opuszczenie

opuszczenie I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}od cz. opuścić. {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stan, w jakim znajduje się ktoś, kogo wszyscy opuścili; osamotnienie, samotność': {{/stl_7}}{{stl_10}}Do końca życia pozostał na emigracji, ostatnie lata życia spędzając w całkowitym opuszczeniu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stan rzeczy pozostawionych samym sobie, porzuconych, opuszczonych, takich, o które nikt się nie troszczy; zaniedbanie, zniszczenie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zrujnowany pałac, zarośnięty park – wszystko wokół tchnęło opuszczeniem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}opuszczenie II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, lm D. opuszczenieeń {{/stl_8}}{{stl_7}}'luka w tekście powstała w wyniku przypadkowego pominięcia jego fragmentu podczas przepisywania, drukowania itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tekst był prawie nie do czytania, tyle w nim było opuszczeń! {{/stl_10}}